Interwencja w sytuacji agresji i przemocy rówieśniczej. Część III

Rozmowa z uczniem – ofiarą przemocy/agresji

• Wyjaśnienie uczniowi, na czym będzie polegała interwencja, jak i kiedy zostaną powiadomieni rodzice.
  Ważne jest, aby rozmowę interwencyjną rozpocząć od uspokojenia ucznia, który jest ofiarą, aby nie obawiał się, że zostanie ukarany i nie obwiniał się za nią. Zawsze o sytuacjach zagrażających dziecku powinni być zawiadomieni jego rodzice oraz zapoznani z działaniami, które podjął przedstawiciel szkoły.
• Wsparcie emocjonalne – pomoc w poradzeniu sobie z trudnymi emocjami (np. rozpoznanie i nazwanie emocji, omówienie sytuacji szkolnej i rodzinnej ucznia).
  Uczeń – ofiara przemocy rówieśniczej potrzebuje pomocy i emocjonalnego wsparcia, a także zapewnienia, że szkoła podejmie odpowiednie kroki w celu rozwiązania problemu. Często przeżywa poczucie poniżenia i upokorzenia, lęk, rozpacz i smutek. Może także wstydzić się i czuć winny, że nie potrafił sobie poradzić. W tej sytuacji należy zadbać o stworzenie bezpiecznych warunków do rozmowy, akceptować wszelkie uczucia dziecka, zachęcić do przedstawienia jego własnej perspektywy.
• Udzielenie porady – budowanie poczucia sprawstwa.
  Podczas rozmowy ważne jest ustalenie form doznawanej agresji bądź przemocy i wstępnej oceny sytuacji psychologicznej dziecka, po to, aby móc dostosować dalsze działania do jego potrzeb i możliwości (np. skierowanie dziecka na pogłębioną diagnozę i terapię do poradni psychologicznej, trening umiejętności psychospołecznych). Warto także wzmacniać w uczniu poczucie, że może mieć wpływ na swoją sytuację i omówić z nim jego propozycje zmiany oraz sposoby zadośćuczynienia krzywdzie wyrządzonej przez sprawcę.
  Jeśli jednak okaże się, że ofiara próbując bronić się, spowodowała jakieś szkody, powinna również ponieść konsekwencje (współmierne do czynu).
• Omówienie z uczniem dalszego postępowania dorosłych odpowiedzialnych za bezpieczeństwo w szkole.

Na zakończenie tego spotkania omówione zostają wszystkie kwestie, dotyczące dalszego postępowania specjalisty wobec ucznia: zachowanie dyskrecji i ograniczenie się do poinformowania o sytuacji osób zaangażowanych w pomoc dziecku, regularne spotkania monitorujące sytuację (np. raz w tygodniu) w celu omawiania z uczniem bieżącej sytuacji (czy jest poprawa, jaka, co się dzieje itp.). Należy również zapewnić ucznia o dostępności specjalisty oraz zaplanować np. działania profilaktyczne skierowane do całej klasy.