Dobry kontakt, trzymanie się jasnych zasad i rozmawianie o skutkach picia alkoholu zapobiegają jego używaniu przez młodzież, cz. 1.
Wchodzenie dziecka w okres dorastania niesie za sobą nowe wyzwania dla rodziców i opiekunów, ale też dla innych dorosłych pracujących z młodymi ludźmi. To do nich zazwyczaj zwracają się rodzice, kiedy nie wiedzą, jak radzić sobie z nastolatkiem, który zaczyna eksperymentować z substancjami psychoaktywnymi. Wówczas niejeden opiekun zastanawia się, czy przymykać na to oko, bo „nastolatek i tak spróbuje”. Czy jest w ogóle sens o tym rozmawiać, skoro zrobi i tak różne rzeczy po swojemu i prędzej posłucha rówieśników? Czasami rodzice obawiają się, że wprowadzenie zakazów przyniesie odwrotny skutek i nie dość, iż zbuduje mur pomiędzy dorosłym a dzieckiem, to jeszcze tym bardziej skłoni przekornego nastolatka do sięgania po alkohol czy inne substancje. Czytaj dalej
Badania na temat postawy rodziców wobec używania przez nastolatków alkoholu pozwalają wiele z tych nasuwających się wątpliwości rozwiać. Potwierdzają, że trzymanie się reguły nieużywania alkoholu w okresie dorastania nie rujnuje relacji, a wręcz przeciwnie. Pomaga również przeciwdziałać piciu alkoholu przez młodych ludzi.
Restrykcyjna postawa wobec obecności alkoholu w życiu dziecka przejawia się nie tylko w ustalaniu i egzekwowaniu zasad zakazujących picia na tym etapie życia, ale i monitorowaniu nastolatka (za: Koning, 2012). Restrykcyjnej postawie wobec alkoholu w życiu dziecka powinna jednak towarzyszyć dobra relacja z nim i emocjonalne wsparcie (Mallett i wsp., 2011). Najbardziej korzystne zachowania rodziców, a tym samym takie, które najlepiej chronią młodych ludzi, łączą autorytatywność z bardzo dobrym kontaktem z dzieckiem. Jego przejawem jest dwukierunkowa komunikacja między rodzicem a dzieckiem i dążenie do wzajemnego zrozumienia (za: Koning, 2012). Istotny jest również przebieg rozmów o alkoholu. Rodzice, którzy często rozmawiają na temat spożywania alkoholu i jego konsekwencji, częściej angażują się w monitorowanie rodzicielskie, mają lepsze relacje z nastolatkami, w porównaniu z rodzicami, którzy mówią o spożywaniu alkoholu, ale nie rozmawiają o jego konsekwencjach (Abar i wsp., 2011). Prawdopodobnie zależność między wymienionymi czynnikami ma charakter cyrkularny. Lepsza relacja z nastolatkiem sprzyja angażowaniu się rodziców w to, jak i z kim spędza swój czas młody człowiek. Z drugiej strony zaangażowanie rodziców i otwarte rozmawianie z nastolatkiem dają mu poczucie, że jest kimś ważnym, o kogo rodzice zwyczajnie się troszczą. Ważną częścią rozmów o alkoholu są, jak się okazuje, informacje o jego skutkach. Rodzice powinni mieć zatem wiedzę na temat tego, z jakimi konsekwencjami dla młodych ludzi wiąże się jego spożywanie w młodym wieku. Z pewnością rozmawianie o konsekwencjach ułatwia nastolatkom zrozumienie powodów, dla których rodzice wprowadzają zakaz jego picia.